Zondag rond het middaguur zijn de meeste New Yorkers hongerig, van teveel drank of een copieuze maaltijd de avond ervoor. Ik had eigenlijk gereserveerd bij een nieuwe hippe tent in the East Village ACME. Maar vanwege het gerammel in onze buiken waren we bang dat we de tocht naar een andere wijk niet zouden halen, verder dan Tribeca zouden we dus niet komen deze ochtend. Op zich niet erg, want we hebben altijd de goeie (maar ook prijzige) Odeon om de hoek zitten of de vertrouwde Pain Quotidien. Toch zouden we op deze speciale zondag niet bij een van onze vaste stekkies terecht komen. Het werd namelijk de nieuwe tent ‘SUPER LINDA’, waar we al meerdere malen voorbij waren gelopen. Het diner décor en de naam hadden ons tot nu toe niet weten te verleiden, maar onder het mom ‘we moeten ook eens iets nieuws proberen’ besloten we het toch maar een kans te geven. En gelukkig maar, want wat is het een heerlijke tent. On Tribecaans OPRECHT vriendelijk, redelijk geprijsd en low key. Bij binnenkomst werden we ontvangen door de meest bescheiden jongen die we ooit in de New Yorkse horeca zijn tegen gekomen.
Hongerig als we waren kozen we voor de SUPER LINDA omelette en de COCONUT pancakes om te delen. Het eten werd helaas niet direct geserveerd, we hebben denk ik 20/25 minuten moeten wachten, een eeuwigheid leek het. Wat brood met boter of iets anders om de pijn te verzachten was fijn geweest. Maar toen een schattig meisje onze borden kwam brengen en ik mijn eerste hap pancake naar binnen schoof was ik blij dat ik mijn maag niet al met droog brood had gevuld. Jammie, ik heb nog nooit zoveel en zo snel mijn pancakes gegeten. De pancakes kwamen met een enorme toef kokosslagroom en maple syrup. De kokos was gelukkig niet te overheersend en gaf het geheel juist een verfrissende bite. Tegen de tijd dat ik aan de omelette mocht beginnen had ik eigenlijk al wel genoeg gehad, dus stortte ik me vooral op de garnering die verbazend goed was. Het hoopje salade had een heerlijke dressing en ook de bruine bonen waren niet verkeerd.
De omelette zelf was ook lekker, niet dat je stijl achterover valt van verbazing lekker, maar zeker goed genoeg. Er stonden ook eigerechten op de kaart met chorizo en hete pepers die vast meer smaak hadden dan onze kaasomelette, maar zo op de lege maag durfden we dat toch niet echt aan.
Nu ik dit stukje zit te schrijven en even bij mijn vrienden van de NYtimes en NYmag zit te kijken wat zij te zeggen hebben over deze nieuwe tent, blijkt SUPER LINDA super hip te zijn, met dezelfde eigenaren als La Esquina(na twee jaar in NY nog steeds niet gelukt om te reserveren) en miss Lily’s(nog niet eens de moed gehad om een poging tot reserveren te wagen). De reviews op yelp liegen er ook niet om, over het algemeen; zwaar negatief! Blijkbaar verandert het hier ‘s avonds in een meatpacking achtige bedoeling, waar een uitsmijter voor de deur staat en mensen aan de bar op een tafel moeten wachten, terwijl de toko helemaal leeg is.
Hip en arrogant dus, hmm…
Ik ben verbaasd, niet alleen omdat ik SUPER LINDA niet als een hippe tent had gespot, maar ook omdat de ervaringen die ik lees zo anders zijn dan onze ervaring op deze heerlijke zondagochtend.
Na onze thee en espresso wandelden we tevreden naar huis, vastbesloten hier vaker te komen brunchen. Maar nu wil ik maar een ding en dat is kijken of SUPER LINDA ook op een vrijdagavond SUPER NICE is.
